Benieuwd wat vrijwilligers kunnen betekenen voor onze bewoners? We interviewden een aantal van hen.

Jenny Weegenaar-Possèl

Biedt: schilderlessen aan bewoners

“Ik heb bij de GGD gewerkt als kwaliteitsfunctionaris, daarnaast  schilder ik al heel lang. Elk jaar volg ik wel een opleiding in klassiek schilderen, de laatste jaren bij Svetlana Tartakovska, in haar atelier in Haren. Ik wil leren en verder komen in het ambacht schilderen en na mijn pensioen kon ik mij daar nog verder op toeleggen. Deze zomer besloot ik: ik ga vrijwilligerswerk doen dat met mijn passie te maken heeft. Schilderen biedt ontspanning, een soort Zen. Mensen blij maken, hen iets leuks bezorgen, dat wou ik.

Het voelde als een warm bad dat ik zo welkom was bij Het Groen Gasthuis. Toen kwam de grote vraag: wat wil je? Dat wist ik eigenlijk niet. Ik heb namelijk totaal geen ervaring met mensen met geheugenproblemen. Zien ze mij wil zitten? Kan ik het eigenlijk wel? Afgesproken dat ik het eerst eens ga proberen. Met een groep van drie bewoners schilder ik nu om de tien dagen. Ik neem paneeltjes mee, verf, goed papier en goede verf van Talens. Ze hebben alle drie vroeger wel geschilderd. Er is angst, “ik durf niet”, hoor ik dan. Bijna moest ik de eerste twee keer bij een paar van hen de hand vasthouden. Ik begin dan met de eerste streken en dan langzaamaan gaat het vanuit henzelf. Eén van hen is trouwens een heel goede schilder, die heeft ook altijd veel geschilderd. Die geef ik extra uitdagingen. Voor de anderen neem ik eenvoudiger spullen mee, aardewerk, macarons, bloemen… We schilderen naar waarneming.

En zo zijn we twee uur bezig, dat is best lang. “Oh Jenny wat is het fijn om te doen”, hoor ik dan. Het is me dus gelukt om dat weer naar boven te halen. Dat is zo mooi. Je hebt twee uur de tijd met elkaar, je schildert, en je praat tussendoor wat over vroeger. Alles passeert de revue. En als ik nu bij de deur sta, zwaaien ze al naar me. Dat ze mij herkennen en blij zijn met wat ik doe, dat doet mij ook goed. Eerst durfden ze de kwast niet op te pakken en nu schilderen ze gewoon. Ik had niet verwacht dat dit eruit zou komen. Er zit zo veel meer in deze mensen dan waarover je leest.”